Hypnotherapie door de ogen van een kind geeft een goed beeld van hoe een hypnotherapeut met kinderen werkt.
Het is alweer zes weken geleden dat ik de tienjarige Eline voor het laatst zag. Vanmiddag zullen we ons afrondende gesprek hebben. Onze kennismaking, drie maanden geleden, had ik nog scherp voor ogen: een slim, grappig én angstig meisje. Eline was vooral ’s avonds bang om te gaan slapen en werd elke nacht angstig wakker, waarna ze bij haar ouders in bed kroop. Ze had er zoveel last van dat ze haar ouders vroeg om een ‘slaappsycholoog’.
Pokémon Hypno
Na het intakegesprek was ik met het voorstel gekomen om met hypnotherapie aan de slag te gaan. Dit riep bij de ouders vragen op. Ze kenden hypnose vooral van toneelhypnose, waarbij iemand uit de zaal werd gehypnotiseerd om vervolgens geluiden van een kip te maken. Eline is gek op dieren, maar daar zaten ze niet op te wachten. Toen nam Eline het woord: “Ik weet wat hypnose is. Er is een Pokémon met de naam Hypno. Die zwaait met een klokje voor je ogen en dan val je in slaap.” Ze sloot af met de vraag of ik ook een klokje had, want dat zou wél handig zijn. Tja, dit vroeg dus om enige toelichting van mijn kant.
Spreekbeurt
De deurbel gaat. Eline staat met een glimlach voor de deur. Nadat we thee en limo hebben gedronken, vertelt ze me hoe goed het met haar gaat. Ze is oprecht blij. Eline vertelt ronduit: “Nu ik klaar ben met de hypnotherapie kan ik gewoon weer in mijn eigen bed slapen. Voorheen zat ik nooit echt lekker in mijn vel en was ik bang in het donker, en dat dan ook elke nacht. Maar nu heb ik geleerd hoe ik me kan ontspannen en hoe ik rustig en positief kan blijven. Ik heb het als heel fijn ervaren en ik vond de opdrachten ook erg leuk om te doen.”
“Nu ik klaar ben met hypnotherapie kan ik gewoon weer in mijn eigen bed slapen.”
Eline gaat verder: “En weet je, Robin, ik mag in de klas een spreekbeurt houden over hypnose. Leuk hè! Ik wil je graag een aantal vragen stellen over hypnose en een kort filmpje van je maken. Vind je dat goed?” Ik begin te lachen. Wat een heerlijk enthousiasme en natuurlijk werk ik mee.
De eerste vraag die ik krijg voorgelegd is: ”Wat is nou eigenlijk hypnotherapie?” Ik reageer: “Leuke vraag, Eline. Mag ik zo vrij zijn om deze vraag aan jou terug te stellen? Ik ben namelijk erg nieuwsgierig naar je antwoord. Ik kan er vast iets van leren. We zijn nu drie maanden verder en je hebt veel ervaring met hypnose opgedaan. Wat is voor jou nou eigenlijk hypnotherapie?”
Eline knikt. “Hypnose lijkt op dagdromen, je bent dan in trance”, zegt ze. “Maar het is ook erg ontspannend, want ik moet er vaak van gapen en ik voel me dan een beetje moe worden.” Ik vind het al knap geantwoord van haar.
Eigen dagdroom
Samen werken we deze vraag verder uit en komen we tot het volgende antwoord voor de kinderen in de klas: “Hypnose lijkt op dagdromen. Je bent in trance omdat je met je ‘binnen-ogen’ ergens naartoe gaat waarin je dan helemaal opgaat. Het is alsof je daar dan helemaal bent. En je vergeet dat de wereld om je heen er ook nog is. Samen met Robin heb ik een eigen dagdroom gemaakt. Hij heeft mij een verhaal verteld waarin oplossingen zitten voor mijn slaapprobleem. Dat is hypnotherapie. Een aantal weken achter elkaar luisterde ik twee keer op een dag naar dit verhaal, waardoor het slapen steeds beter ging.”
Drie weken na onze voorbereiding krijg ik een ansichtkaartje in de brievenbus. Eline heeft een 8,3 gehaald voor haar spreekbeurt.
Robin van Leuffen, praktijk Villa Reusachtig