Chronische pijn vereist een biopsychosociale aanpak
Wanneer de pijn aanhoudt verliest hij immers zijn alarmfunctie en wordt een ziekte op zich, die beïnvloed wordt door biologische, psychologische en sociale factoren.
Bovendien leidt pijn tot een vicieuze cirkel en is vaak niet combineerbaar met beroeps- en schoolleven hetgeen leidt tot fysieke inactiviteit, die de focus op het lichaam en de pijn verhoogt, wat angst, slaapstoornissen en prikkelbaarheid veroorzaakt enz. De pijn beheerst uiteindelijk het leven van de persoon. Er is een globale en respectvolle benadering van de patiënt nodig zodat hij een echte partner is in verandering.
De studies van Benedetti (2008) over het nocebo-effect tonen eveneens de belangrijke rol aan van de cognitie in het therapeutisch resultaat en het belang van technieken die rekening houden met angst bij de behandeling van pijn.
Doel van de behandeling is vooral om de patiënt zelfredzaam te maken. Daarvoor moeten verschillende technieken worden voorgesteld. Voor hypnose zal een sessie op zich niet doeltreffend zijn, maar wel het aanleren van zelfhypnose. Daarvoor is tijd nodig en het moet regelmatig gebeuren. De patiënt moet de hypnose regelmatig toepassen, wat discipline vraagt (Vanhaudenhuyse e.a., 2018). Het is ook mogelijk dit in een groep te doen, wat de kosten drukt.
Uit de analyse van de literatuur blijkt dat hypnose doeltreffend is bij chronische pijn (Vanhaudenhuyse e.a., 2015, 2018; Adachi e.e., 2014).